مینویسم از حرف های نگفته ام حرف هایی از جنس دلم .

که با چشم بخوانی وبا دل درک کنی .

ایمان من به تو ، ایمان من به خاک است .

 به شکوه آنچه بازیچه نیست ، بیاندیش . من خوب آگاهم که زندگی و دنیا بازیست.

اما بدان که همه کس برایاین بازی حقیر آفریده نشده است .

مرا به بازی کوچک شکست خوردگی مکشان .

تو چون دستهای من، چون اندیشه ی سوگوار این روزهای تلخ و

چون خاطره بازی سرنوشتم از من جدا نخواهی شدحدیث غریب دوست داشتن را اینک

از زبان کسی بشنو که به صداقت و آرامش صدای باران سخن می گوید

 من هرگز نخواستم که از عشق ، افسانه ای بیافرینم . من می خواهم که با دوست داشتن،

 زندگی کنم دوست داشته باشم بسان دوستی کودکی ، کودکانه ، ساده و بی آلایش .

من از دوست داشتن فقط لحظه های باتو بودن را می خواهم 

حتی اگر در خیال باشد باورکن  توهم داشتن تو نیززیباست ،

آن لحظه ای که تو را به نــام میخوانم . من هرگز نمی خواهم از عشق، برجی بیافرینم .

مگذارسنگینی شب ها در اعماق خیالم، جایی از یاد نرفتنی باز کند .

ما برای  ساختن وفرو ریختن آنچه کهنه است آفریده شدیم .

نمیخواهم تسلیم لحظه ها شوم که بیهودگی ومرگ سرانجامش است

زندگی طغیانی است بر تمام درهای بسته ، زندگی تنهایی را نفی می کند

و عشق، ثمر زندگی است.

این روزها برای من خوب نمیگذردغبار بلاتکلیفی و انتظار بر دلم نشسته . 

 به یاد بیاور که در این لحظه ها

نیاز من به تو، نیاز من به تمامی ذرات زندگی است. دیگر چه می توانم گفت.

من خسته ام آیا نگاهی غبار پنجره دلم را پاک خواهد کرد ؟

 نمیخواهم  اعتقاد به تقدیر مرا مغلوب ایمان به خویشتن کند

 دوستت دارم های احساسی و ترحم انگیز، تسکین دهنده دردهای بزرگ نیستند.

 التماس، شـــــکوه غرورم  را فرو می ریزد.

باور کن تحمل اندوه از گدایی همه شادی ها آسانتر است.

تمنا، بودنم را بی رنگ می کند. و آنچه به جای می ماند ندامت است.

اگر دیوار نباشد، پیچک به کجا خواهد پیچید. به یاد داشته باش نه من ماندنی هستم،

 نه تو. آنچه ماندنی است ورای من و توست.

فرصتی برای فكر كردن است. من را تنها مگذار

همین ...